Pandemide başlayan hobi ile köy konutunu sanat galerisine dönüştürdü
Atık ağaçlar, emekli gazetecinin ellerinde sanat yapıtına dönüşüyor.
Ormandan topladığı atık ağaçlarla sanat üretiyor.
Doğayla baş başa geçen emeklilik, ahşapla sanata dönüştü.
BURDUR – Burdur‘da lokal bir gazetenin ikinci jenerasyon sahibi olan Adnan Taraşlı, emekli olduktan sonra merkeze bağlı Erikli Köyü’nde kurduğu atölyede atıl ağaç kesimlerini sanata dönüştürüyor. Pandemi sürecinde başladığı bu hobi, kısa müddette tutkusu haline geldi. Taraşlı, bugünlerde konutunu adeta bir sanat galerisine çevirmiş durumda.
Yıllarca Burdur‘da yayın yapan lokal bir gazetenin idaresinde vazife alan Adnan Taraşlı, 2017 yılında kentin gürültüsünden uzaklaşmak için Erikli Köyü’nde bir mesken yaptırdı. Pandemi sürecini burada geçiren Taraşlı, tabiatla iç içe bir hayat sürerken, geçmişteki sanat eğitiminin de tesiriyle ahşapla çalışmaya başladı. Kuru ağaç kollarını şekillendirmeye başlayan Taraşlı, vakitle makineler alarak meskeninin bir köşesini atölyeye çevirdi.
İlk olarak konutuna lamba yapmakla işe başlayan Taraşlı, kısa müddette tahta kaşık, vazo, sehpa, lambader, heykel ve çeşitli nesneler üretmeye başladı. Konutunda bu nesnelere özel alanlar oluşturan Taraşlı, artık neredeyse her boş vaktini atölyesinde geçiriyor.
Atık ağaçlara ikinci bir hayat
Taraşlı, atölyesinde kullandığı ağaç kesimlerini Burdur Orman İşletme Müdürlüğü’ne ödediği cüzi bir fiyat karşılığında ormanlık alandaki çürümeye yüz tutmuş yahut atık durumdaki ağaçları toplayarak temin ediyor. Birebir vakitte köy halkı da ona kuru ağaç kolları getirerek bu sanat seyahatine takviye veriyor.
“Bir dağ konutu hayalim vardı”
Taraşlı, gazetecilikten emekli olduktan sonra, tabiatla iç içe, huzurlu bir ömür kurma hayaliyle Erikli Köyü’ne taşındığını anlattığı konuşmasında; “Ben lokal gazetemizin ikinci nesil sahibiyim. Benden sonra çocuklar devam ediyor. Mesleğe başladığımız 1970’li yıllardan itibaren babamla birlikte bugünlere geldik. Babam vefat etti ben de artık yavaş yavaş başımı dinleyebileceğim bir dağ konutu yapmayı arzuluyordum. 2017 yılında merkeze bağlı Erikli köyünde bir arsa alarak konutumuzu yaptık. Daha sonra pandemi periyodu başladı. Pandemi periyodunda bize köy meskeninde insanlardan uzak, kendi sıhhatimizi korumak için öbür şahıslarla görüşmeyerek daha sağlıklı bir biçimde yaşamaya devam ediyorduk. O vakitte her vakit tıpkı konutta oturup birebir biçimde bulunmak biraz insanı sıkıyor.” dedi.
“Sanat okulundan gelen el alışkanlığı işe yaradı”
Pandemiyle birlikte tabiatın içinde geçen günler, Taraşlı’yı eskiye, sanat okulunda edindiği yeteneklere geri götürdü. Bu maharetlerin, ahşapla olan bağının temelini oluşturduğunu aktaran Taraşlı; “Ben sanat okulu mezunuyum. Bu nedenle biraz da el alışkanlığım olan işlere yönelmeye başladım. Alanım torna tesviye olmasına karşın ağaç işlerine, ağacı ele almaya başladım. Gördüğüm şeylerde ağacın hayat bulması, tekrar yaşama kazandırılması benim hoşuma gitmeye başladı. Birinci olarak küçük lamba çeşitleri ile konutumun lambalarını yapmaya başladım. Lamba satın alıp kullanmaktansa kendim yapayım lambaları dedim. Lamba parası vermekten de kurtuldum, daha ucuza mal ettim. Bu türlü ufak tefek derken gereksinimim olan materyal ve makineler almaya başladım ve küçük bir atölye kurdum. Vakit zaman giriyorum atölyeye o günkü dışarıda bulunan ağaçlardan ne yapabilirim ne edebilirim diye düşünerek onları değerlendirmeye çalışıyorum.” biçiminde konuştu.
“Ağacın kokusu beşere huzur veriyor”
Ağaçla çalışmak, sadece bir üretim değil birebir vakitte bir terapi haline geldi. Taraşlı, ahşabın doğal kokusuyla kurduğu bağı şöyle tabir ediyor; “Ağaçları farklı biçimlere büründürerek kendimi geliştirmeye başladım. Vazolar, bardaklar, nesneler yaparak kendimi daha güzel hissetmeye başladım. Zira hakikaten atılacak, yanacak ya da kırılmış, çürümüş olan ağaçları alıyorsunuz, tamir ediyorsunuz. Bunları da istediğiniz halde değerlendiriyorsunuz. Fakat o ağacı kokladığınız vakit içinizdeki o ağacın kokusu çok rahatlatıyor insanı.”
“Ormandaki kurumuş ağaçlara ikinci bir talih veriyorum”
Yalnızca estetik üretmekle kalmayan Taraşlı, birebir vakitte tabiattaki atıl gereçleri kıymetlendirerek sürdürülebilir bir yaklaşım da benimsediğini lisana getirerek; “Orman Müdürlüğü’nden ormanın içerisinde atık olarak bulunan, vakit içerisinde kurumuş ağaçları toplamak için bir ölçü para yatırıyorsunuz. Onları toparlayıp tekrar kazandırmak hedefiyle bir çalışma yapılıyor ormanda. Ben de Burdur Orman İşletme Müdürlüğü’ne para yatırdım. Çok fazla olmamak kaydıyla aşikâr ölçüde tabiatta yerde yok olmaya yüz tutmuş, yağmurdan ıslanmış, çürümeye başlamış ağaçları toplamaya başladım. Sehpalar yaptım, lambaderler yaptım, bardaklar yaptım ne bileyim çeşitli nesnelerle farklı şeyler yaparak topladığımız ağaçları değerlendirdim.” dedi.
